„To już dziś!” – myślałem zapinając guziki mojej koszuli.
Wreszcie miałem poznać na żywo swoją internetową miłość. Umówiliśmy się w małej
restauracji niedaleko mojego mieszkania. Na moim zegarku dochodziła już 20.00.
Chwyciłem w rękę bukiet kwiatów i wyszedłem z mieszkania po drodze przeglądając
się jeszcze w lustrze. Byłem odpicowany na tip top, tak jak chciałem. Bardzo
zależało mi, by zrobić dobre wrażenie. W zaledwie kilka minut dotarłem na
miejsce, a kelner zaprosił mnie do zarezerwowanego stolika. Usiadłem i czekałem
na swą randkę. W końcu przed moim stolikiem stanęła kobieta z marchewkowymi
włosami, zielonymi oczami, w chabrowej sukience delikatnie podkreślającej jej
idealne kształty.
- Logan? – Spytała swym delikatnym głosem.
- Tak. – Wstałem.-
A ty pewnie jesteś
Veronica?
- To ja. Bardzo mi miło. – Uśmiechnęła się i podała mi rękę, którą lekko
musnąłem wargami.
- To mnie jest miło. – Spojrzałem na nią uwodzicielskim wzrokiem, podając
kwiaty,
a ona zachichotała.
