Bal charytatywny

Dostałem zaproszenie na bal charytatywny. Nie miałem zbytniej ochoty na niego iść, ale moja dziewczyna Clarie zdołała mnie namówić. W zasadzie chodziła za mną pół dnia i jęczała do ucha, że chce iść na ten bal. Nie miałem wyjścia. Nie przepadałem za garniturami, ale raz mogłem zrobić wyjątek. Imprezka okazała się całkiem przyjemna. Clarie była w swoim żywiole i co kilka minut zmieniała towarzystwo. Po godzinie ze wszystkimi była już na „ty”. Najbardziej zdziwiło mnie, że z daleka machał jej nawet sam burmistrz. Z szerokim uśmiechem podał jej szklankę z ponczem i zapytał:

- Carlosie, mógłbym porwać twoją dziewczynę na chwilkę?

- Oczywiście panie burmistrzu. – odpowiedziałem ledwo powstrzymując śmiech na widok błagającej o wybawienie miny Clarie.

Próbowała delikatnie odmówić burmistrzowi, ale on położył swoje tłuste łapsko na jej biodrze i porwał ją do tańca. Stałem tak przez chwilę i dusiłem się ze śmiechu, widząc jak Clarie ucieka stopami przed miażdżącymi buciorami tego hipopotama. Poczułem na ramieniu czyjąś dłoń. Odwróciłem się i zobaczyłem Susan. Wyglądała prześlicznie w błękitnej sukni i spiętymi w kok, falowanymi, blond włosami.

- Nie spodziewałam się, że spotkam cię na balu. – powiedziała moja była

- Hej Susan. Pewnie bym tu nie przyszedł, ale zostałem wyciągnięty siłą.

- Twoja dziewczyna świetnie radzi sobie z burmistrzem. Długo się trzyma jak na taką wątłą osóbkę.

- Pamiętam, że ciebie kiedyś o mało nie zmiażdżył, a jesteś dużo wyższa od Clarie.

- A pamiętasz jak na koncercie bożonarodzeniowym wystrzeliłeś na niego udkiem z kurczaka? – zachichotała.

Wspominaliśmy ze śmiechem różne sytuacje z uroczystych imprez, nie zwracając uwagi, że rozpoczęła się licytacja. Burmistrz był prowadzącym, więc podziękował Clarie za taniec i ruszył na scenę, aby przejąć młotek do licytacji. Clarie chwyciła mnie za rękę, a ja aż podskoczyłem, jakbym został przyłapany co najmniej na scenie łóżkowej.

- Witaj Susan. – powiedziała sucho

- Witaj Clarie. – równie chłodno powitała ją Susan  - Rozmawialiśmy sobie właśnie o tobie.

- Och, o mnie? A czym sobie zasłużyłam na waszą uwagę? – udawała przesadną uprzejmość

- Wspaniale radziłaś sobie z burmistrzem. – powiedziałem wesoło chcąc rozluźnić atmosferę.

Chyba nie za bardzo mi to wyszło, bo Clarie zmierzyła mnie lodowatym spojrzeniem.

- Wiesz co Carlos, przestał mi się podobać ten bal. Wróćmy do domu. – zażądała i nie czekając na moją odpowiedź  ruszyła w stronę wyjścia.

- Wybacz Susan. – przeprosiłem moją byłą.

- Nie ma sprawy. Fajnie było powspominać. Pa. – powiedziała uroczo trzepocząc rzęsami.

Pobiegłem za Clarie, która już stała przy samochodzie i tupała niecierpliwie nogą. Otworzyłem jej drzwi, a ona wsiadła do środka. Całą drogę nie odezwała się do mnie ani słowem. Kiedy już weszliśmy do mieszkania zapytałem:

- Co się z tobą dzieje?

- Nic. – burknęła

- Ja tylko rozmawiałem z Susan.

- Widziałam właśnie jak miło wam się rozmawiało.

- Prawda, miło się gadało.

Od razu pożałowałem, ze to powiedziałem bo Clarie trzasnęła drzwiami od łazienki i zamknęła się tam na dobrą godzinę. Czekałem na nią cierpliwie, żeby porozmawiać spokojnie. Miałem nadzieję, ze przemyśli sobie wszystko pod prysznicem i dojdzie do wniosku, że nie ma się o co obrażać. Jednak kiedy wyszła, była tak samo zła jak przedtem. Wstałem z kanapy, żeby ją objąć, ale ona ominęła mnie i poszła do kuchni. Stałem tak na środku korytarza i myślałem jak załagodzić sprawę. Nagle poczułem ucisk w okolicy szyi i wszystko rozpłynęło się w ciemności. Wspominałem, że Clarie trenuje sztuki walki? Otóż, właśnie potrafiła mnie obezwładnić jedną ręką. Kiedy miała dość kłótni, usypiała mnie na chwilę, aby mieć spokój. Obudziłem się w sypialni. Leżałem w naszym łóżku. W pokoju panował półmrok, ale wyraźnie widziałem przed sobą całą postać Clarie. Stała przed łóżkiem i miała na sobie czarny, prześwitujący szlafroczek. Kiedy zauważyła, że już się obudziłem, zrzuciła go z siebie. Zbliżyła się pomału i weszła na łóżko. Jak przyczajona tygrysica, wpełzła na mnie i pocałowała mnie. Chciałem ją objąć, ale poczułem, że jestem przywiązany do poręczy łóżka. Szarpnąłem się, ale nic to nie dało. Clarie spojrzała na mnie z drwiącym uśmieszkiem po czym zaczęła całować moją szyję. Jednocześnie ocierała się kroczem o mojego członka. Dzielił nas tylko materiał naszej bielizny, ale dla mnie to było za dużo. Ponownie pociągnąłem za sznurki. Clarie zachichotała tryumfalnie. Widziała, że jestem bezradny. Jak na złość ocierała się o mnie, a fakt, że nie mogę jej dotknąć, doprowadzał mnie do furii. Mój członek stwardniał i był jeszcze wrażliwszy na ruchy bioder mojej dziewczyny, która szepnęła mi do ucha:

- Tęsknisz za Susan?

- Nie. – odpowiedziałem, ale mało przekonującym tonem.

- Kłamiesz. – powiedziała spokojnie i zaczęła rozpinać biustonosz.

Usilnie próbowałem się uwolnić, aby jej dotknąć, ale nie dałem rady. Clarie zaczęła pieścić dopiero co uwolnione ze stanika piersi. Przygryzłem wargę i myślałem, że rozpłaczę się z bezsilności. Widząc moja minę, Clarie ponownie zapytała:

- Tęsknisz za Susan?

- O jakiej Susan mówisz? Nie znam żadnej. Ja chcę moją Clarieeeee. – jęczałem, mając nadzieję, że dostanę to co chcę.

Moja dziewczyna jednak nie miała zamiaru uwolnić moich rąk. Nachyliła się nade mną i zbliżyła biust do mojej twarzy. Znowu zaczęła ocierać się o mojego członka, który chciał wydostać się z bokserek. Jej piersi dyndały się na wysokości mojego nosa.

- Clarieeee. – jęknąłem.

Wtedy zlitowała się nade mną i rozwiązała mi ręce. Łapczywie rzuciłem się do obmacywania jej ciała. Czułem się jakbym nie dotykał go wieki. Zrzuciłem z siebie bokserki, a potem zdjąłem koronkowe majteczki Clarie. Potem chwyciłem ją i odwróciłem na plecy. Przylgnąłem do niej jak glonojad do akwarium. Mój członek znalazł drogę do jej szparki i wsunął się do niej. Fascynowało mnie jak ta kobieta potrafi doprowadzić mnie do szału. Podniecenie, które się we mnie zgromadziło, prawie by mnie rozsadziło, gdyby nie uwolniła mnie w odpowiedniej chwili. Z rozkoszą penetrowałem jej gorące i mokre wnętrze. Szepnąłem jej do ucha:

- Widzisz teraz, że tęsknię tylko za tobą?

W odpowiedzi pokiwała potakująco głową i przyssała się do moich ust. Po pewnym czasie oderwała się ode mnie i zaczęła jęczeć. Dopiero teraz zdałem sobie sprawę, jak szybko się w niej poruszam. Wbijałem się w nią szybko i głęboko. Nie dziw, ze zaczęła tak głośno jęczeć. Zadowolony z siebie, że i ja jestem w stanie doprowadzić ją do szaleństwa, kontynuowałem rajd. Zacząłem się jednak martwić, że za szybko skończę, ale okazało się, że moje szybko tempo wpasowało się w rytm mojej dziewczyny i zaczęła szczytować równocześnie z moim obfitym wytryskiem do jej szparki. Zdyszany padłem na miejsce obok Clarie. Dziewczyna z szeroko otwartymi oczami spojrzała na mnie i powiedziała:

- Jak ty to zrobiłeś? Jeszcze nigdy czegoś takiego nie przeżyłam.

- To wszystko twoja wina. O mało nie oszalałem, gdy byłem przywiązany i nie mogłem cię dotknąć.

- Musze chyba częściej to robić.

Uśmiechnęła się do mnie i położyła mi głowę na piersi. 

___________________________________________________________________________

Obiecane opowiadanie z Carlosem. Napisało się szybciej niż myślałam. To wszystko dzięki mojej nowej inspiracji. W poprzednim tygodniu obejrzałam wszystkie części Iron Mana i to po kilka razy. Mam teraz w głowie tylko Tonyego Starka ♥ Łatwo więc zmieniłam Tonyego na Carlosa w moim opowiadaniu i wyszło mi takie coś. Przy pisaniu puściłam sobie losowy Energy mix na YouTube, przez co wierciłam się trochę na moim krześle obrotowym i o mało z niego nie spadłam :P Muszę częściej zmieniać muzę, bo wtedy mam nowe pomysły na opowiadania ;) Jak Wam się podobało to opowiadanie? Piszcie ;)

AM

P.S. Podziękujcie temu panu ;) 

♥ Tony Stark aka Iron Man ♥ Robert Downey Jr. ♥